Publicystyka

Tłum ustawiony przed drzwiami sklepu na długo przed jego otwarciem. Kolejka wije się, zakręca. Wśród oczekujących niepokój, lekkie zdenerwowanie? nie. Po prostu zdenerwowanie. Kartki w ręku ? na mięso, na cukier. A co jeśli okaże się, że nic nie ma? Puste półki? Zero?

Znam to tylko z opowieści. Na szczęście nie poczułam szarej rzeczywistości PRL na własnej skórze. Żyłam ze świadomością, że te obrazki będę mogła zobaczyć tylko w telewizji , ewentualnie na zdjęciach. A tu proszę. Jak to mówią, w realu, przynajmniej raz w tygodniu, w naszym mieście, sceny jak za dawnych lat. Tylko asortyment nieco inny.

Od wyborów minęły ponad cztery miesiące. Kiedy liście z drzew opadały, a nie pojawiały się na nich, jak teraz, kandydaci na samorządowców zapewniali o zgodzie, budowaniu porozumienia ponad podziałami, itd...

W pewnym samorządzie naszego powiatu niedawno zmieniono przewodniczącego rady. Powód odwołania poprzednika? Bo był, a właściwie była, nie z tego klucza partyjnego. Dziwne, bo trzy miesiące wcześniej była. Raz, dwa, trzy i przewodnicząca musiała ustąpić. Takie prawa matematyki, że 9 to więcej niż 6. A ile przy tym było podchodów. Głowa mała. Tak jakby głosowano nad wotum zaufania dla rządu. To, co przykuło moją uwagę, to fakt, że byłej przewodniczącej nikt nie podziękował, nie podał ręki, nie spojrzał w oczy. Bo po co, skoro teraz będzie szarym radnym.